27 Ocak 2013

Bizim Sokağın, Gündüz Dondurmacısı, Akşamüzeri Yoğurtçusu



Sanırım daha 6 yada 7 yaşlarındaydım. Yani 1970- 1971 yıllarından söz ediyorum. Çocukluğum, eski Topkapı’da geçti. Bizim sokaktan, gündüz ve akşamüzeri, sesini oldukça rahat duyabildiğim kadar bağıran bir amca geçerdi. Yaz aylarında  gündüz, tadını hala unutamadığım ve hiçbir dondurmada bulamadığım kaymak dondurma, akşam üzeri de iki omuzunda aşağı doğru zincirle sallanan, içinde yoğurt olan bakraçlar ile yoğurt satan amca. 



Yoğurt’un tadı şimdiki yoğurtlarda yok tabi ki. Üzerindeki kaymak ise hiç yok. Onun günün iki ayrı zamanında, herkese duyurmak için bağırması, dondurmasının ve yoğurt’unun tadı, hala dün gibi hatırladığım çocukluk hatıralarımdan bir tanesidir. Oturduğumuz evin penceresinin altına koşup, babaanne 10 kuruş ver, dondurmacı geçiyor dediğimi ve o günleri çok iyi hatırlıyorum. Bütün çocuklar dondurmacı amcanın başına toplanırdı, kimi bir top, kimisi iki top yerdi. Bizim çocukluğumuz bir başkaydı. Çünkü biz sokaklarda oynadık. Evcilik oynardık ki, o zamanlar oyuncak falan yoktu, ya da seksek, lastik atlamaca. Şimdi ben yeni nesil için üzülüyorum. Sadece bilgisayar başında veya okulda geçiyor zamanları. Teknolojiden uzaklaşma ihtimalleri yok, çünkü teknoloji olmazsa bugünkü çocuklarda çağı yakalama şansları da az. Herşey bilgisayar ve teknoloji maalesef. Birkaç dil birden öğrenmeleri gerekiyor. Hele şimdi daha çocukluklarını bile yaşayamadan doğru okula. Çok çabuk büyümeleri isteniyor onlardan.

Keşke onlarda bizim oyunlarımızın tadına varabilseler, bizim kadar şanslı olabilselerdi……….

1 yorum :

  1. Ne kadar da güzel çocukluğum şimdi ne anılar harıtladım.Güzel bir yazı ablacığım...

    YanıtlaSil

Yorumlarınız benim için çok değerli, şimdiden teşekkür ederim.